Franse theologisch-filosofische school, een platonisch georiënteerde kathedraalschool, in 990 gesticht door Fulbert van Chartres (f1028), met haar hoogtepunt in de 12e eeuw.
Beroemde filosofen uit die periode waren Bernardus van Chartres, Thierry van Chartres, Gilbert de la Porrée en Willem van Conches. De chartrijnen waren humanisten avant la lettre, die op encyclopedische wijze de cultuur van de oudheid trachtten te bewaren. Zij hielden zich bezig met
1. het quadrivium, d.w.z. de mathematica, de natuur- en geneeskunde;
2. het trivium, d.w.z. klassieke letterkunde, grammatica en retorica;
3. de oorsprong van de natuur en het universum, waarbij zij Platoons Timaios in overeenstemming trachtten te brengen met Genesis. In de strijd om de dialectiek waren zij ultrarealisten.
De Ierse scholasticus Eriugena werd door hen vaak in pantheïstische zin geïnterpreteerd.
LITT. A.Clerval, Les écoles de Chartres (1895); J. M.Parent, La doctrine de la création dans l’école de Chartres (1938).
