Frans medicus, *29.11.1825 Parijs, ♱16.8.1893 Morvan; vader van J.B. Charcot.
Charcot werd te Parijs hoogleraar in resp. pathologische anatomie en zenuwziekten (1882).Hij deed vooral belangrijk onderzoek inzake hypnose, hysterie en ruggemergziekten, daarbij gebruik makend van elektrotherapie. Naast een aantal uiterst belangrijke klinische onderzoeken (multipele sclerose, spieratrofieën, enz.) deed hij baanbrekend werk op het gebied van de psychiatrie. Hij wees o.a. op het psychische conflict als oorzaak van nerveuze klachten.
Van Charcot, die de Salpétrière in Parijs tot een wereldberoemd psychiatrisch centrum maakte, ging ook de stimulans uit aan S. Freud tot de onderzoekingen die leidden tot diens theorie van het onbewuste.
Uitg.: Oeuvres complètes (9 dln. 1885-90).
Litt. G. Guillain, J.M. Charcot, his life, his work (1959).
