het 4e oecumenisch concilie of wereldconcilie, dat in 451 te Chalkedon in de nabijheid van Konstantinopel gehouden werd, om een beslissing te nemen in de strijd, die door de leringen van Eutyches ontstaan was, over het wezen van Christus. Het Concilie heeft zowel de tweenaturenleer van Nestorius als de een-naturenleer van Eutyches veroordeeld door vast te stellen, dat er in Christus moet worden aangenomen één persoon in twee naturen, die ‘onvermengd en onveranderd, ongedeeld en ongescheiden’ zijn (het 1e tegen het monofysitisme, het 2e tegen het nestorianisme).
Hiermee was de vrede evenwel niet getekend.De monofysieten in Syrië en Egypte, later ook in Ethiopië en Armenië, de nestorianen in Perzië, die te zamen een meerderheid vormden, scheidden zich op den duur af. De Griekse en Westerse kerken hebben evenals de hervormers van de 16e eeuw het Concilie als normatief aanvaard. Naar aanleiding van het 15e eeuwfeest van het Concilie van Chalkedon publiceerde Pius XII op 8.9.1951 de encycliek Sempiternus rex.
LITT. Grilmeier en H.Bacht (red.), DasKonzilvon Chalkedon (3 dln. 1951—54); R.V.Sellers, The council of Chalcedon (1953).
