1. in de Griekse mythologie een fabelachtig wezen met het bovenlijf van een mens en het onderlichaam van een paard, paardmens;
2. heraldisch fabeldier.
HERALDIEK
De aan de Griekse mythologie ontleende centaur komt zowel als schildhouder als bij wijze van embleem voor, en is dan vaak gewapend met pijl en boog; ook de vrouwelijke vorm (centaurin) is bekend, zie fabeldier.
MYTHOLOGIE
De centauren werden gesitueerd in de bergwouden op de Pelioon, in Thessalië. Zij waren oorspronkelijk riviergoden met ontembare kracht. Bij de bruiloft van Peirithoös wilden zij de vrouwen der Lapithen roven, maar werden in de daarop ontstane strijd verdreven. Deze centauromachie was in de 5e eeuw v. C. een geliefd thema in de beeldhouwkunst. Sedert de 4e eeuw v.
C. vindt men de centauren in het gevolg van Dionysos, naast satyrs en bacchanten. Het superieure van hun menselijk deel is belichaamd in de mythe van Cheiroon, de opvoeder van Achilles en Aktaioon, en van Folos, gastvriend van Herakles, zie Nessos.
