[Fr.] v./m. (-s),
1. hol, spelonk;
2. (geneeskunde) kleinere of grotere holte in een orgaan, vooral in de long. Een caverne in de long wordt veroorzaakt door tuberculose. Het onder invloed van tuberkelbacillen verkaasd (zie verkazing) longweefseldeel verweekt, doorbreekt in een luchtpijptak en wordt opgehoest. Door de moderne antituberculose middelen (tuberculostatica) is cavernevorming bij de enkele nog voorkomende gevallen van longtuberculose een grote zeldzaamheid geworden.
