eigenlijk: Alberto de Almeida-Cavalcanti, Braziliaans filmregisseur en producent, *6.2.1897 Rio de Janeiro. Cavalcanti studeerde architectuur in Zwitserland en vestigde zich als binnenhuisarchitect te Parijs.
In 1924 ontwierp hij decors voor films van Marcel L’Herbier (*1890) en kwam in contact met de avant-garde, hetgeen hem inspireerde tot zijn eerste film in 1927.In 1934 kwam hij bij de filmafdeling van de Engelse posterijen; hier experimenteerde hij met geluid. Van 1941—47 was hij assistent van Michael Balcon (*1896) bij de Ealing Studios. Voor Ealing regisseerde hij een stijlvolle Nicholas Nickleby (1947).
Van 1949-52 werkte hij in Brazilië. Met zijn O canto do mar (1952) trachtte hij bij te dragen tot de opleving van een nationale filmindustrie. Zijn in 1955 in de DDR met Bertold Brecht gemaakte film Herr Puntila und sein Knecht Matti had weinig succes.
Cavalcanti’s betekenis ligt vooral in het wekken van belangstelling voor de artistieke mogelijkheden van de film. Films: Rien que les heures (1927, documentaire over het Parijse leven), La petite Lili (1928, met Catherine HessIing),En rade (1928, met Catherine Hessling), Coal face (1935), Nightmail, We live in two worlds (1937), Film and reality (1942), Dead of night (1945), Nicholas Nickleby (1947), O canto do mar (1952), Herr Puntila und sein Knecht Matti (1955), Les noces vénitiennes (1959), Yerma (1962), Les empaillés (1969), La visite de la vieille dame (1970), Ainsi parlait Theodor Herzl (1971). Publikatie: Films e realidad (1954).LITT. W.Klauwe enz., A.Cavalcanti (1962).
