[It., zang], o.,
1. (muziek), gezang; zangwijze; canto fermo, de bedaarde, stemmige zangwijze van de Italianen, die het recitatief nabij komt, kerk- en koraalgezang; canto figurato, versierde zang; zie belcanto;
2. (letterkunde) de onderdelen, boeken
van een groot verhalend gedicht . Canto is een deel van een episch gedicht, dat op zichzelf een eenheid vormt en dat te vergelijken is met een hoofdstuk in een roman. Beroemde voorbeelden zijn de Divina commedia (14e eeuw) van Dante, Faerie Queene (1590) van E.Spenser en Don Juan (1818—24) van Byron, gedichten die in canto’s geschreven zijn. Binnen de canto’s wordt een vaste strofebouw en een vast rijmschema en metrisch schema toegepast. Al deze kenmerken ontbreken in de vrij opgezette Cantos (1925 vlg.) van Ezra Pound.
