[Lat.], een verzameling van 85 kerkelijke rechtsvoorschriften over keuze, wijding, gedrag en taak van de geestelijkheid, die ten onrechte aan de apostelen werden toegeschreven. In hun vroegst bekende uitgave verschenen deze voorschriften als aanhangsel van de Constitutiones apostolorum (verzameling voorschriften, ca.380 in Syrië ontstaan); beide rechtscollecties hebben wellicht dezelfde auteur.
Hun ontstaan kan worden gesitueerd in Syrië, einde 4e of begin 5e eeuw.De oorspronkelijk in het Grieks geschreven canones, die sedert 692 in hun geheel door het oosten werden aanvaard, werden in het westen slechts gedeeltelijk aanvaard, en wel via de vertaling van de eerste 50 voorschriften in het Latijn door Dionysius Exiguus (tca.536), die ze opnam in zijn belangrijke rechtscollectie, de zgn. Dionysiana.
