[Lat., tralies, hek], m. (mv.), lage hekvormige afsluiting van het priesterkoor in de oudchristelijke basilica.
De naam kansel hangt samen met cancelli: oorspronkelijk werden evangelielezing en preek verricht vanaf de ambo, die met de cancelli verbonden was. In de middeleeuwen konden de cancelli door deze verbinding uitgroeien tot een doksaal. De communiebanken in rooms-katholieke kerken kunnen worden beschouwd als een overblijfsel van de cancelli als scheiding tussen clerus en volk.
LITT. G.Braun, Die liturg. Paramente in Gegenwart und Vergangenheit (1924).
