[Fr.], o.,
1. wijze van schilderen met slechts één kleur in verschillende tinten;
2. eentonige beschrijving.
De benaming camaïeu wordt in de schilderkunst gebruikt voor monochrome schilderingen waarbij laagreliëf wordt geïmiteerd; de nuances in donker en licht geven het effect van een camee. Camaïeu wordt wel als synoniem voor grisaille gebezigd. In de 16e en 17e eeuw spraken de Ned. schrijvers over kunst vaak van grauwtjes of van stukken in doodverf aangelegd. Ook de witjes, nabootsingen van reliëfs in marmer of stucco, die in Nederland vooral Jacob de Wit vervaardigde, worden camaïeu genoemd. In de keramiek spreekt men b.v. bij Delfts aardewerk van blauw camaïeu.
