een bepaling bepleit door de Argentijnse volkenrechtsgeleerde Calvo en veelvuldig toegepast door Latijnsamerikaanse regeringen en in overeenkomsten met burgers van vreemde staten. Hierbij verplicht de vreemde burger zich om geschillen, uit de overeenkomst voortvloeiende, te onderwerpen aan de beslissing van de rechterlijke colleges van de betrokken staat, met uitsluiting dus van internationale arbitrage of rechtspraak.
Door ondertekening van de Calvo-clausule doet de vreemdeling dus afstand van diplomatieke bescherming door zijn eigen staat.Nochtans wordt aangenomen, dat deze het recht behoudt om ondanks de Calvo-clausule voor de aanspraken van zijn burgers op te komen en ze aan het oordeel van internationale instanties te onderwerpen, nadat alle lokale rechtsmiddelen zijn uitgeput.
LITT. D.R. Shea, The Calvo-clausule (1955).
