Ned. classicus, 6.7.1668 Utrecht, ♱31.3.1741 Leiden. Hij studeerde onder Graevius en korte tijd te Leiden onder Jacob Gronovius, werd in 1696 hoogleraar te Utrecht en in 1715 te Leiden in de geschiedenis en welsprekendheid (Latijn).
Zijn talrijke uitgaven van Latijnse schrijvers, o.a. Horatius, Petronius, Ovidius, Vergilius, waren indertijd vermaard, maar hebben weinig blijvende waarde door zijn gebrek aan kritisch inzicht.
Zijn grote Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum (5 dln. 1727) is nog steeds van belang voor de geschiedenis van de klassieke filologie in de Nederlanden.
