Ernesto, Italiaans theoloog, 25.6.1881 Rome, ♱20.4.1946 Rome. Na zijn priesterwijding (1903) werd Buonaiuti hoogleraar aan twee pauselijke universiteiten te Rome, maar hij moest in 1915 ontslag nemen op verdenking van modernisme wegens een studie overM.Blondel.
Toen hij hoogleraar aan de Romeinse staatsuniversiteit was, moest hij deze functie in 1932 opgeven wegens zijn weigering om de eed van trouw aan het fascistisch bewind af te leggen. Buonaiuti, de voornaamste vertegenwoordiger van het Italiaanse modernisme, werd in 1921 geëxcommuniceerd, verzoende zich, maar werd in 1924 opnieuw geëxcommuniceerd en in 1926 zelfs tot ‘vitandus’ verklaard.
Behalve diverse studies gaf Buonaiuti ook twee tijdschriften uit: Rivista storico-critica delle scienze teologiche (1905—10) en Ricerche religiöse (1925 vlg.). Werken: II programma dei modernisti (1907), Lutero e la riforma in Germania (1926), Le modernisme catholique (1927), La chiesa romana (1933), Storia del cristianesimo (3 dln. 1942—46), Die exkommunizierte Kirche (1966).
LITT. M.Ravà, Bibliografia degli scriti di E.Buonaiuti (1951); V.Vinay, E.Buonaiuti e 1’Italia religiosa del suo tempo (1956); O.Schroeder, Aufbruch und Missverständnis (1969).
