Johann Heinrich, Zwitsers reformator, *18.7.1504 Bremgarten, ♱17.9.1575 Zürich. Bullinger studeerde te Emmerich en Keulen; sloot zich bij de Reformatie aan en volgde in 1531 Zwingli op in Zürich.
Hij verzette zich tegen de avondmaalsleer van Luther en kwam op dit punt met de calvinisten tot overeenstemming (Züricher Consensus, 1549), waardoor de Franse en de Duits-Zwitserse protestantse kerken zich verenigden. Bullinger schreef o.a. verdedigingen van Zwingli, een geschiedenis van de Reformatie, bijdragen tot de geschiedenis van Zürich en gedichten.
Grote bekendheid, ook in Nederland, verwierf zijn Huysboec, een geloofsleer in de vorm van 50 preken, oorspronkelijk in het Latijn geschreven (1549-51; Ned. vert. 1566). Bullingers invloed strekte zich uit tot Polen, Hongarije, Engeland en Nederland.
Uitgaven: Reformationsgeschichte, door J.J.Hottinger en H.H.Vögeli (3 dln. 1838-40); Diarium, door E.Egli (1904); Korrespondenz mit den Graubündern, door T.Schiess (3 dln. 1904—06);H.Bullingers Werke door J.Staedtke en F.Büsser (1972—73).
LITT. A.J.van ’t Hooft, De theologie van H.Bullinger in betrekking tot de Ned. Reformatie (1888); A.
Bouvier, H.Bullinger (1940); P.Walser, Die Prädestination bei H.Bullinger (1957); W.Hollweg, H.
Bullingers Hausbuch (1956); H.Fast, H.Bullinger und die Täufer (1959); J.Staedtke, Die Theologie des jungen Bullingers (1962).
