in België bevoegdheden in bijzondere noodtoestanden, door de wetgever aan de koning als hoofd van de uitvoerende macht, toegekend, met het doel het hem mogelijk te maken spoedeisende maatregelen te treffen door middel van bepalingen die kracht van wet hebben, alsof de wetgevende kamers zich in de onmogelijkheid zouden bevinden bijeen te komen. De wet van 7.9.1939 heeft een dergelijk regeringsprocédé gehuldigd.
De besluiten, door de koning uitgevaardigd op grond van de wet tot toekenning van buitengewone machten, worden besluitwetten genoemd en behoeven naderhand door de wetgevende kamers niet te worden bekrachtigd. Het Hof van Cassatie heeft aan deze besluitwetten het kenmerk van echte wetten toegekend, met het gevolg dat de hoven en rechtbanken, op grond van de scheiding der staatsmachten, er niet toe bevoegd zijn de al dan niet grondwettelijkheid van dergelijke besluitwetten te beoordelen.
