Frans pedagoog en politicus, *20.12.1841 Parijs, ♱16.2.1932 Thieuloy-Saint-Antoine. Buisson bereidde met Jules Ferry de wetten op het openbaar onderwijs voor.
In 1896 werd hij hoogleraar pedagogie aan de Sorbonne. Van 1902— 24 was hij radicaal-socialistisch afgevaardigde voor Parijs in de Franse kamer.
Hij was voorstander van de scheiding van kerk en staat, van verplicht onderwijs door beroepskrachten, van algemeen kiesrecht en evenredige vertegenwoordiging. Hij was medeoprichter van de Ligue des Droits de l’Homme.
Hij kreeg voor zijn werk voor de Volkenbond in 1927 de Nobelprijs voor de vrede. Buisson was een overtuigd republikein en pacifist.
Zijn sympathieën gingen in de richting van een radicaal, humanistisch en vrijzinnig protestantisme. Werken: Répertoire des ouvrages pédagogiques du XVIe siècle (1886; herdr. 1968), Sébastien Castellion (1892), Dictionnaire de pédagogie et d’instruction primaire (5 dln. 1892—93), Nouveau dictionnaire de pédagogie (1911).
