v. (-en), verwonding aan de buikwand of aan in de buikholte gelegen organen.
De buikverwondingen worden verdeeld in scherpe en stompe letsels. Bij de scherpe buikverwondingen is er een uitwendige wond, die in vele gevallen klein is, zodat van buitenaf slecht beoordeeld kan worden hoe uitgebreid de beschadigingen aan de ingewanden zijn. Dan is veelal een operatief onderzoek van de buikholte nodig.
In zekere zin zijn de stompe buikverwondingen gevaarlijker, omdat er geen uitwendige wond aanwezig is. De stompe letsels ontstaan door abrupte beknelling van de buik, waarbij de weke voorste buikwand en de zachte ingewanden tegen de harde, als een wig of mes werkende wervellichamen gedrukt worden (b.v. bij verkeersongevallen). Bij symptomen die wijzen op inwendig bloedverlies uit een gescheurde milt of lever, of op een darmperforatie met lekkage van darminhoud in de buikholte is operatieve behandeling noodzakelijk.
