(sinds 1905) prins von, Duits politicus, *3.5.1849 Klein-Flottbek, ♱28.10.1929 Rome. Von Bülow werd in 1894 ambassadeur te Rome, in 1897 minister van Buitenlandse Zaken en in 1900 rijkskanselier en Pruisisch minister-president.
De basis voor zijn buitenlandse politiek was zijn geloof in een duurzame tegenstelling tussen Engeland ener-, en Frankrijk en Rusland anderzijds. Die visie bleek illusoir en bracht Duitsland (blijkens de Entente Cordiale en de Triple Entente) in een geïsoleerde positie.
Tijdens de internationale crisis rond Bosnië (1908) steunde Von Bülow Oostenrijk-Hongarije. In de binnenlandse politiek steunde hij op een Rijksdagmeerderheid van conservatieven en liberalen, het zgn.
Bülow-Block. Doordat dit blok tengevolge van Von Bülows fiscale beleid uiteenviel en hij door de Daily Telegraphaffaire het keizerlijke vertrouwen had verloren, moest hij aftreden (1909).
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij opnieuw ambassadeur te Rome (1914—15), waar zijn poging om Italië buiten het geallieerde kamp te houden faalde. Vervolgens intrigeerde Von Bülow met oppositionele figuren om opnieuw rijkskanselier te worden, wat op een mislukking uitliep.
Werken : Deutsche Politik (1916), Denkwürdigkeiten (4 dln. 1930—31).LI TT. C.Smit, Bülow (1964); W.Baumgart, Deutschland im Zeitalter des Imperialismus (1972).
