Amerikaans politicus, *19.3.1860 Salem (Illinois), ♱26.7.1925 Dayton (Tennessee). Bryan werd in 1890 democratisch afgevaardigde in het Congres.
Hij was een fel tegenstander van het protectionisme, dat zich tegelijk met de opkomst van de industrie in de oostelijke staten had ontwikkeld. Als verdediger van de belangen van de ‘kleine man’ kreeg hij als bijnaam de Great Commoner en werd hij een der leiders in de beweging van het populisme.
Hij streed voor invoering van de zilveren standaard. In 1896, 1900 en 1908 werd hij gekozen als democratisch kandidaat voor het presidentschap, maar werd door McKinley (tweemaal), en Taft verslagen.
Van 1913-15 was Bryan minister van Buitenlandse Zaken onder president Wilson. In deze functie ijverde hij voor de regeling van vreedzame beslechting van internationale geschillen (de Bryan-traktaten).
In 1915 trad hij af wegens Wilsons tweede nota aan Duitsland inzake de torpedering van de Lusitania. Werk: The first battle (1897).LITT. M.R.Werner, Bryan (1929); M.E.Curti, Bryan and world peace (1931); W.C.Williams, W. J.Bryan (1936); P.W.Glad, W.J.Bryan (1960).
