bn. en bw. (brozer, -t),
1. zeer licht breekbaar, niet buigzaam, niet smijdig, niet taai: glas is broos; broze eierschalen; (van ijzer waarin wat zwavel verwerkt is) sprokkig, waardoor het goed wellen kan, maar bij roodgloeihitte scheurt;
2. (fig.) zwak, onvast, geen steun gevend, vergankelijk: de mens is een broos geslacht; een broze gezondheid, die licht te verstoren is; een broze stem, niet vast van klank; het broos geluk, wisselvallig, onbetrouwbaar; broze vriendschap, niet hecht.
