Jacques, Belg. Franstalig dichter-zanger en componist, *8.4.1929 Brussel.
Brel werkte aanvankelijk in zijn vaders kartonnage-industrie. Het chanson beoefende hij als hobby bij een katholieke padvindersgroep.
Zijn eerste werk is dan ook doortrokken van katholieke ethiek. Op 24-jarige leeftijd gaf hij zijn lucratieve baan op, verliet zijn vrouw en drie kinderen en trok berooid naar Parijs, waar hij van 1953—57 het randbestaan van onbekende dichter-zanger in kleine cabarets leefde.
De doorbraak kwam voor hem in 1957 met Quand on n’a que l’amour. In 1958 bereikte hij het stadium van vedette met optredens in de grote music-halls l’Olympia en Bobino. Zijn inspiratie verwijderde zich ver van de aanvankelijke ethiek.
Hij werd de man die het levensgevoel van de jaren zestig verwoordde (Les bourgeois, Les paumés du petit matin), terwijl hij in een serie vlijmscherpe portretten (Les vieux, Les bigotes, Les dames patronnesses, Les timides) de altijd falende mens schilderde en daarbij ook zichzelf niet spaarde (Jacky).Hij bouwde zijn carrière internationaal op en begon daarbij in Nederland. In 1961 zong hij een zestal van zijn chansons met sterk Vlaams accent in het Nederlands (Laat me niet alleen, Rosa, De nuttelozen van de nacht, vertalingen van Ernst van Altena). In 1967 besloot hij plotseling geen chansons meer te maken, ondanks succesvolle wereldtournées (o.a. door de VS en de USSR). Hij wierp zich op de film, als acteur (Les risques du métier, Cayatte) en als regisseur (Franz), zij het met minder succes. In 1973 keerde hij naar Brussel terug en knoopte de banden met zijn gezin weer aan. In 1974 trok hij zich wegens ziekte terug.
Brels liederen houden over de gehele wereld repertoire, vooral na het verschijnen van Engelse vertalingen door Mort Shuman en Rod McKuen. Ook de jongste generatie zangers (David Bowie) neemt Brel op het repertoire.
LITT. J.Clouzet, Jacques Brel (1964).
