[Fr. branler, waggelen], m. (-s), (ook: bransle), Franse rondedans.
De branle stamt uit de 12e en 13e eeuw en is oorspronkelijk uit de Poitou. De meeste variaties van de branle werden in vierkwartsmaat uitgevoerd. Er zijn talrijke regionaal verschillende vormen van de branle (waarvan Thoinot Arbeau een overzicht geeft), waarin vaak pantomimisch handelingen uit het beroep en het dagelijks leven worden uitgebeeld. Aan de hoven van Lodewijk XIII en Lodewijk XIV kreeg de branlie het karakter van een ceremoniële dans waarmee belangrijke manifestaties werden geopend.
LITT. M. Dolmetsch, Dances of England and France (1949).
