[Lat. bractea, dun blaadje, goudblaadje], v./m. (-teaten), vnl. in Duitsland voorkomende, zeer dunne zilveren eenzijdig geslagen munten (Du.: Hohlpfennige). Bracteaten waren in omloop van de eerste helft van de 12e eeuw tot het einde van de 14e eeuw, maar pas in de 18e eeuw waren zij geheel verdwenen.
Gedurende de tijd dat zij in omloop waren, werden zij denariën of penningen genoemd.
LITT. A. Sulhe, Münzbilder der Hohenstaufenzeit (1938).
