[middeleeuws Lat. Fr.
Brabançons, Brabanders], huurlingen en avonturiers die, voornamelijk na het einde van krijgsondernemingen, West-Europa sedert het midden der 12e en tot in de loop der 13e eeuw onveilig maakten door hun rooftochten. Hun benden waren niet uitsluitend, zoals de naam laat vermoeden, uit Brabanders samengesteld.De vermaardheid van de Brabantse huurlingen, hun talrijke expedities in het buitenland, gaven er echter aanleiding toe dat de benaming Brabanciones uitgroeide tot een verzamelnaam.
LITT. A. Mens, De Brabanciones (in: Miscellanea Hist. A. de Meyer, 1946).
