Charles van den, Belg. musicoloog, *17.11. 1874 Brussel, ♱14.1.1966 Brussel. Van den Borren studeerde rechten, was tot 1905 advocaat, maar wijdde zich daarna geheel aan de muziek.
In 1919 werd hij bibliothecaris van het conservatorium te Brussel, in 1927 hoogleraar te Luik en in 1931 te Brussel. Van den Borren, die zijn vak beoefende met een artistieke intuïtie, was vooral gezaghebbend als kenner van de 15e- en 16e-eeuwse muziek.
Werken: L’oeuvre dramatique de César Franck (1907), Les origines de la musique de clavier en Angleterre (1912), Les origines de la musique de clavier aux Pays Bas (1914), Les musiciens beiges en Angleterre d l’époque de la renaissance (1913), Orlandus Lassus (1920), Guillaume Dufay (1926), Inventaires des manuscrits de musiquepolyphonique qui se trouvent en Belgique (1934), Études sur le 15me siècle musical (1942), Peter Benoit (1942), Geschiedenis van de muziek in de Nederlanden (2 dln. 1948-51).
Litt. Liber amicorum C.van den Borren (1964).
