Dietrich, Duits theoloog, *4.2.1907 Breslau, ♱(opgehangen) 9.4.1945 Flossenburg. Bonhoeffer werd in 1931 studentenpredikant en privaatdocent te Berlijn.
Vanaf 1933 nam hij deel aan de strijd van de belijdende kerk tegen het nationaalsocialisme.Hij was ten nauwste betrokken bij de verzetsbeweging, werd in 1943 gearresteerd en in 1945 opgehangen. Bonhoeffer was een vriend en leerling van Karl Barth. De zgn. vernieuwingstheologie van de jaren zestig is sterk door hem beïnvloed.
M.n. de brieven, die hij uit de gevangenis schreef, gebundeld in Widerstand und Ergebung (1951), hebben tot deze invloed bijgedragen. Een telkens terugkerend thema in deze brieven is het probleem van een geloofwaardige evangelieverkondiging in een ‘mondige’, geseculariseerde wereld. Daarvoor zal een nieuwe taal, zonder overgeleverde ‘religieuze’ wendingen geschapen moeten worden. Tevens zal men een nieuwe levenshouding moeten aannemen, nl. die van leven voor anderen, waardoor men Christus als ‘de mens voor anderen’ verkondigt.
Veel invloed hebben ook de nagelaten fragmenten van een werk over ethiek, dat Bonhoeffer wilde schrijven. Hierin rekent Bonhoeffer af met wat hij het ‘denken in twee ruimten’ noemt (een kerkelijk-christelijke en een werelds-prof ane). Werken: Gesammelte Schriften (5 dln. 1958—73).
LITT. G.T.Rothuizen, Aristocratisch christendom. Over D.Bonhoeffer (1967); E.Bethge, D.Bonhoeffer (1967); J.Sperna Weiland, Het einde van de religie, verder op het spoor van Bonhoeffer (1970).
