[Gr. bolè, worp, zonnestraal], m. (-s), instrument voor stralingsmeting.
De straling wordt opgevangen op een zwartgemaakt bandje metaal, dat zo goed mogelijk alle straling absorbeert. Het bandje is zeer dun, zodat de absorptie van straling een snel merkbare temperatuurverandering geeft, met als gevolg een verandering in de gemeten elektrische weerstand. Een voordeel van de bolometer is de geringe golflengte-afhankelijkheid en de mogelijkheid in absolute maat te ijken met behulp van een elektrische stroom door het bandje.
Nadelen zijn de geringe gevoeligheid en aanwijssnelheid. Wegens hun grote temperatuurcoëfficiënt (d.i. de procentuele weerstandsverandering per °C temperatuurverhoging) worden vaak ook halfgeleidende materialen als detector gebruikt (zie thermistor).
