een in 1602 door een schoenmaker uit Bologna, Vincentius Casciorolus, door reductie van Bolognees spaat (bariumsulfaat) verkregen fosforescerend bariumsulfide. Fosforescentie van sulfiden treedt op bij aanwezigheid van sporen zware metalen (bismut, koper, mangaan) en zouten (lithiumsulfaat of natriumfosfaat).
Door gloeien ontstaan dan onregelmatigheden in de kristalroosters der sulfiden, die fosforescentie kunnen geven. De sulfiden van zware metalen, die zich in vaste oplossing in de aardalkalimetaalsulfiden bevinden, geven ieder in een bepaald aardalkalisulfide een eigen fosforescentiekleur, die door de alkalizouten alleen meer intens wordt gemaakt.
Het verschijnsel is de laatste tijd opnieuw zorgvuldig onderzocht, en vele nieuwe fosforen zijn op basis van dit wetenschappelijk onderzoek bereid in verband met de fabricage van fluorescentiebuizen van verschillende lichtsamenstellingen.
