Deens natuurkundige, *7.10.1885 Kopenhagen, †18.11.1962 Kopenhagen; broer van Harald Bohr. Bohr was hoogleraar te Kopenhagen en verwierf in 1922 de Nobelprijs voor natuurkunde.
Hij is bekend door zijn onderzoekingen over de bouw van het atoom, en kan als de grondlegger van de moderne atoomtheorie beschouwd worden. In 1913 verscheen in het Philosophical Magazine zijn fundamentele publikatie: On the Constitution of atoms and molecules, waarin een nieuw atoommodel voor waterstof en geïoniseerd helium wordt voorgesteld door de quantumtheorie van Planck toe te passen op de atoomtheorie van Thomson en Rutherford, waardoor de spectraalreeks van Balmer en andere reeksen een volledige verklaring vonden.
In volgende publikaties werden deze modellen nog verbeterd, en voor het verklaren van fijnere verschijnselen geschikt gemaakt. In 1921 ontwierp Bohr in grote trekken een algemene theorie over de bouw van atomen (zie atoommodel).
Ook aan de opbouw van de quantummechanica heeft hij met belangrijke bijdragen medegewerkt, waarbij zijn beschouwingen over de complementariteit van groot belang zijn.Werken: On the quantum theory of line spectra (1918, 1922), Abhandlungen über Atombau (1921), Die Grundpostulate der Quantentheorie (in: Zeitschrift für Physik, 1923), On the application of quantum theory to atomic structure (1924), Theory of spectra and atomic Constitution (2e dr. 1924), Atomtheorie und Naturbeschreibung (1931; Eng. vert.), Atomic theory and description of nature (1934).
LITT. L.Rosenfeld, N.Bohr (1945); R.Moore, N.Bohr, The man, his science and the world they changed (1966).
