o., toestand waarbij de hartboezems met abnormaal hoge frequentie geprikkeld worden.
Bij boezemfladderen trekken de hartboezems met 200–350 slagen per minuut samen; de kamerfrequentie is lager, doordat slechts één op de twee of drie prikkels via de bundel van His de kamers bereikt. Er is dus sprake van een tegelijkertijd bestaand hartblok. De kamerfrequentie kan regelmatig zijn, doordat steeds hetzelfde aantal slagen wordt doorgelaten, maar ook onregelmatig, wanneer de aard van het hartblok steeds wisselt, zodat nu eens één op de twee, dan weer één op de drie slagen wordt doorgelaten.
Boezemfladderen wijst meestal op een organisch hartlijden. Het kan, evenals boezemfibrilleren, voorkomen in een paroxysmale (aanvalsgewijs optredende) vorm en in een chronische vorm. Toediening van digitalis heeft vaak een gunstig effect. In bepaalde gevallen komen patiënten met boezemfladderen in aanmerking voor een cardioversie, waarbij dan weer een normaal hartritme kan ontstaan.
