[Eng.], rijmloze poëzie in vijfvoetige jamben. In de Italiaanse renaissance werd zij beoefend in navolging van de Grieks-Romeinse oudheid.
Deze soepele versvorm werd vooral toegepast in verhalende en dramatische poëzie, b.v. in Engeland waar zij bij Milton (Paradise lost), Wordsworth (The prelude) en vooral bij Shakespeare hoogtepunten bereikte.De term wordt ten onrechte ook wel gebruikt voor alle rijmloze poëzie. In Duitsland (Lessing, Goethe, Schiller) en Nederland (Verwey) werd deze poëzievorm ook wel beoefend, in Frankrijk vrijwel niet.
