[Lat., iemand die twee vaderlanden heeft], v./m. (-n), persoon met twee nationaliteiten. Een voorbeeld van bipatride is een vrouw die door huwelijk de nationaliteit van haar echtgenoot verwerft en de eigen nationaliteit behoudt.
Bipatridie kan ook het gevolg zijn van de werking van het zgn. jus soli: door wettige geboorte in Engeland, Brazilië, Argentinië en enige andere landen verkrijgt men de nationaliteit van het land van geboorte, met behoud van de nationaliteit die de wettige ouders ten tijde van de geboorte hadden.LITT. J. Kosters en C. W. Dubbink, Alg. deel van het Ned. intern, privaatrecht (1962).
