v., het verschijnsel dat levende organismen elektrische spanningen kunnen opwekken.
Voorzover de bio-elektriciteit van belang is in de fysiologie van mens en dier, b.v. de actiepotentialen bij zenuw- en spiercellen, worden zij bestudeerd in de elektrofysiologie. Een spectaculaire vorm waarin deze verschijnselen zich manifesteren, is in de elektrische organen bij sommige vissen zoals sidderalen. Deze organen zijn opgebouwd uit een groot aantal (b.v. 5000) cellen die ieder een kleine elektrische spanning opbouwen. Tengevolge van de serieschakeling van deze cellen, zullen zij als geheel een hoge spanning leveren tot wel 800 V. Bij ontlading is de stroomsterkte meestal niet groot, maar kan bij sommige soorten toch wel 1 A bedragen.
De ontladingen dienen als afweer tegen vijanden of als middel om een prooi te verdoven en zo te bemachtigen. In sommige gevallen treden ook kleine periodieke ontladingen op. Men vermoedt dat deze gebruikt worden om de omgeving te verkennen, zie elektrolokalisatie.
