Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 21-03-2019

Bichromaatwerkwijze

betekenis & definitie

v./m., een fotografisch procédé waarbij gebruik gemaakt wordt van de eigenschap van (kalium-, natrium- of ammonium) bichromaat om na belichting colloïden als gelatine, albumine e.d. onoplosbaar te maken.

De werkwijze wordt vooral toegepast in de vorm van pigmentpapier voor het vervaardigen van drukplaten, in het bijzonder die voor rasterdiepdruk. Bovenop een pigment-bevattende laag wordt de bichromaatoplossing aangebracht om het materiaal lichtgevoelig te maken. Na beeldmatige belichting worden de niet verharde delen uitgewassen. Vervolgens wordt de metalen cilinder waarop dit pigmentpapier voor of na de belichting werd aangebracht, geëtst met een etsvloeistof waardoor een beeldreliëf ontstaat waarmee gedrukt kan worden.

< >