v. (-en), ook bevrachtingscharter,
1. het bevrachten;
2. overeenkomst waarbij een bevrachter een aangewezen schip of een deel daarvan huurt (chartert) tegen een overeengekomen prijs en tevens de diensten van de verhuurder als vervoerder.
Zeerecht. Men onderscheidt tijdbevrachting (time-charter) en reisbevrachting (voyage-charter), al naar het schip ter beschikking wordt gesteld voor een bepaalde tijd of voor een of meer bepaalde reizen (art. 453 Ned. WvK). Bij een bareboat-charter stelt de huurder van het schip zelf een kapitein en bemanning aan. De schriftelijke akte waarbij gewoonlijk de bevrachting wordt aangegaan, noemt men de charterparty.
Deze akte, waarvan elke partij een exemplaar ontvangt, bevat o.a. de namen van beide partijen, de aanduiding van het schip, de dag waarop het schip uiterlijk beschikbaar moet zijn (cancelling day), de vrachtsom en een reeks standaardbepalingen voor de aansprakelijkheid van partijen. Bij reisbevrachting wordt tevens aangegeven het aantal dagen waarin lading/lossing zal plaatsvinden (ligdagen) en de vergoeding (overliggeld) die door de bevrachter aan de vervrachter betaald moet worden als het aantal ligdagen wordt overschreden (overligdagen). Zie artt. 517 z—520/, 533 n— p Ned. WvK. Men onderscheidt overigens nog gross charters (op bruto-voorwaarden), waarbij alle bijkomende kosten zoals laden, lossen, havengelden e.d. voor rekening van de vervrachter zijn, en nett charters (op netto-voorwaarden), waarbij de bijkomende kosten voor rekening van de bevrachter zijn.
Binnenvaart. Hier kent men nog de bevrachting voor liggen en/of varen, die de bevrachter de keuze laat het schip direct te laten varen, te laten liggen of na een ligtijd te laten varen (artt. 788 vlg., 874918 Ned. WvK).
Litt. R.P.Cleveringa, Zeerecht (1961); T.J.Dorhout Mees, Kort begrip Ned. handelsrecht (4e dr. 1964).
In België is zeebevrachting analoog geregeld in het WvK, Boek II, titel III. Voor de binnenvaart zie rivierbevrachting.
