o. (-nen), in Nederland een op grond van de Wet op de Ruimtelijke Ordening van 5.7.1962 (vooral art. 10 vlg.) door de gemeenteraad vastgesteld plan, waarbij de bestemming van de desbetreffende grond wordt aangewezen.
Zo nodig worden voorschriften gegeven omtrent het gebruik van de in het plan begrepen grond en opstallen. Deze voorschriften mogen slechts om dringende redenen een beperking van het meest doelmatige gebruik inhouden en mogen geen eisen bevatten met betrekking tot de structuur van agrarische bedrijven. Gedeputeerde Staten kunnen echter ontheffing van deze laatste verplichting verlenen. Het ontwerp voor een bestemmingsplan wordt ter gemeentesecretarie ter inzage gelegd; iedereen kan bezwaren indienen bij de gemeenteraad en bij Gedeputeerde Staten; in laatste instantie kan men in beroep gaan bij de Kroon.
Het bestemmingsplan wordt tenminste eens in de tien jaar herzien. Een belanghebbende die door een bestemmingsplan zeer zwaar wordt benadeeld, kan in aanmerking komen voor een schadevergoeding. Het bestemmingsplan is in de plaats gekomen van het vroegere uitbreidingsplan.
Voor België zie plan van aanleg.
