Italiaans componist, 24.10.1925 Oneglia. Berio studeerde aan het Conservatorio Giuseppe Verdi te Milaan als leerling van Paribeni en Ghedini en zette zijn studie voort bij L.Dallapiccola in Tanglewood (VS).
Berio is een van de belangrijkste, veelzijdigste en productiefste componisten van zijn generatie. Samen met Bruno Maderna richtte hij in 1954 in opdracht van de RAI de Studio di Fonologia Musicale op. Van 1956—60 redigeerde Berio het tijdschrift Incontri Musicali waarin hij zijn ideeën over o.a. spatiële muziek, aleatoriek en elektronica ontvouwde.Berio doceerde onder meer in Tanglewood en aan de Juilliard School of Music in New York.
In Berio’s muziek houden spontaneïteit, lyriek en emotionaliteit enerzijds en theoretische speculaties en rationeel fundament anderzijds elkaar steeds in evenwicht. Door bij het componeren de communicatieve functie van muziek telkens als uitgangspunt te kiezen, weet Berio een relatief groot publiek voor zijn werk te interesseren, met name voor zijn Sinfonia, een van de eerste eigentijdse classics. Berio’s allround vakmanschap blijkt uit de beheersing van zo uiteenlopende stijlen en technieken als het doorgestructureerde serialisme in delen van Tempi concertati en het goeddeels traditionele idioom van de originele Folksongs (1963; 1974 nieuwe versie), die Berio schreef voor Cathy → Berberian. Geïnspireerd door haar stem ontwikkelde Berio een volstrekt unieke en revolutionaire vocale schrijfwijze. Werken: Nones per orchestra (1954), Allelujah I en II (1956, 1958), Sequenze I-VI (1958-67), Epiphanie, Tema-Omaggio a Joyce (1958), Laborintus II (1964), Sinfonia (1968), Bewegung (1970).
Litt. U.Dibelius, Moderne Musik 1945—65; J.Hausler, Musik im 20. Jahrh. (1969).
