Bellovaken

betekenis & definitie

[Lat. Bellovaci], krijgshaftige Keltische volksstam in Gallië, in 57, 52 en 51 v.

C. met Caesar in oorlog, in 46 v. C. door Brutus overwonnen. Hun steden waren Bratuspantium (Breteuil) en Caesaromagus, het nu naar hen genoemde Beauvais.