Joachim du, Frans dichter, *1522 Liré, †1.1.1560 Parijs. Na Ronsard is hij de bekendste uit de groep van de Pléiade.
Zijn Deffence et illustration de la langue françoyse (1549) is het manifest van de nieuwe stroming in de dichtkunst, die de schoonheid van de letterkunde uit de klassieke oudheid wilde evenaren; naast technische raadgevingen over versleer en verrijking van de woordenschat worden hier ideeën geformuleerd over de verheven taak van de dichter, over imitatie, inspiratie, vakmanschap en dichterlijke arbeid. Zijn eerste bundel liefdessonnetten L’olive (1549) is een navolging van Petrarca, en getuigt van grote eruditie en meesterlijke techniek. In 1553 begeleidde hij zijn oom, kardinaal-diplomaat Jean du Bellay, naar Rome, waar hij zijn ervaringen te boek stelde in Les regrets (1558); de thema’s van heimwee naar het geboorteland en van satire op de zeden aan het pauselijk hof wisselen elkaar af; de stijl van deze bundel is minder verheven en dichter bij de persoonlijke ervaringen van de lezer.In Les antiquitez de Rome (1558) bezingt hij de vroegere grootheid van de stad tijdens het imperium. In 1558 verschenen ook zijn vroeger geschreven Divers jeux rustiques en een bundel Latijnse verzen Poemata. Du Bellay, die te jong gestorven is, moet beschouwd worden als een van de grootste en meest geliefde dichters van de 16e eeuw. Hij was de voorganger van allen die na hem het sonnet beoefend hebben. Uitgaven: Oeuvres poétiques door H. Chamard (6 dln. 1927-31); Deffence et illustration door H. Chamard (1948); Regrets et antiquitez door Screech (1966).
Litt. V.L. Saulnier, Du Bellay, l’homme et l’oeuvre (1951).
