August Beernaert, Belg. politicus, *26.7.1829 Oostende, ♰6.10.1912 Luzern. Beernaert, befaamd advocaat, werd in 1873 minister van Openbare Werken in de rooms-katholieke regering-Malou en in 1874 kamerlid.
Hij was een van de leiders van de oppositie tegen de liberale regering-Frère-Orban (1878-84). In 1884 was hij minister van Landbouw, Handel en Nijverheid, in okt. 1884 regeringsleider met de portefeuille van Financiën.Na de staking van 1886 nam hij het initiatief tot de oprichting van de Arbeidscommissie, belast met een sociale enquête die richtlijnen moest verstrekken voor de arbeidswetgeving. Dank zij Beernaert werd in 1892 tot grondwetsherziening besloten, die in 1893 leidde tot invoering van het algemeen meervoudig stemrecht. Beernaert nam in 1894 ontslag als minister, omdat de door hem voorgestelde evenredige vertegenwoordiging verworpen werd. Hij was een krachtige steun voor Leopold II in diens koloniale politiek. Van 1895-99 was hij voorzitter van de Kamer der Volksvertegenwoordigers. Hij vertegenwoordigde België bij de 1e en 2e Vredesconferentie te ’s-Gravenhage, ijverde rusteloos voor de eenmaking van het internationaal recht en voor beperking van de bewapening en ontving in 1909 de Nobelprijs voor de vrede.
LITT. H. Carton de Wiart, Beernaert et son temps (1945).
