Samuel, Frans-Iers schrijver, *13.4.1906 Foxrock (bij Dublin). Beckett was lector Engels te Parijs (1928-29) en lector Frans te Dublin (1931—32).
Hij onderging sterk de invloed van zijn vriend James Joyce, van wie hij secretaris was. Beckett vertaalde Joyces werk in het Frans.In 1938 vestigde hij zich te Parijs en sinds 1945 schrijft hij voornamelijk in het Frans. Hij kreeg grote bekendheid door romans en toneelstukken, die uitdrukking geven aan een totaal pessimisme en aan de overtuiging dat het menselijk bestaan absurd is. Zijn werk houdt, veelal in de vorm van een parabel, een hartstochtelijk vertwijfelde klacht in tegen de zinloosheid van het leven en de onmogelijkheid tot contact tussen mensen, hetgeen hij met sobere, alledaagse woorden op een indringende, soms tragisch humoristische manier weet over te brengen. Becketts beklemmende wereld is teruggebracht tot een uiterst persoonlijke inventarisatie. Bij het verwerpen van het huichelachtige geheel van schijnbeelden en drogredenen (vriendschap, liefde, taal, God) blijft hem slechts als enige mogelijkheid over het zo natuurgetrouw mogelijk noteren van directe indrukken en het openhouden van een klein leefbaar gebied, vanwaaruit hij wellicht kan beginnen met het opbouwen van een nieuwe, betrouwbare wereld.
In 1969 ontving hij de Nobelprijs voor letterkunde. Vele van zijn boeken zijn ook in het Ned. vertaald. Werken: poëzie: Whoroscope (1930), Echo’s bones (1935); essay: Proust (1931); proza: More pricks than kicks (1934), Murphy (1938), Molloy (1951), Malone meurt (1952), L’innommable (1953), Watt (1953), Nouvelles et textes pour Hen (1955), From an abandoned work (1958), Comment c’est (1961), Imagination morte imaginez (1965), Mercier et Camier (1970); toneel: En attendant Godot (1952), Les jours heureux (1956; Eng. Happy days, 1962), Fin departie (1957), Tous ceux qui tombent (1957), La dernière bande (1958), Cendres (1959), Oh, les beaux jours (1961), Comédie (1964), Comédie et actes divers (1966), Le dépeupleur (1971).
LITT. P.Mélèse, S.Beckett (1966); J.Onimus, Beckett (1968); L.Janvier, Beckett par lui-même (1969); O.Bernal, Langage et fiction dans le roman de Beckett (1969).
