[Provençaals bastida, bouwen], v. (-s), naam voor gestichte vestingstadjes in ZuidwestFrankrijk, gebouwd tussen de laatste helft van de 12e en het begin van de 14e eeuw.
De meeste bastides zijn gebouwd door Hendrik III in Frankrijk en Eduard I van Engeland. De stadjes worden gekenmerkt door een rechthoekig stratenpatroon, meestal gelegen op een heuveltop. De meest bekende zijn Monpazier, Monségur, Libourne, Sauveterre-de-Guyenne, Montréal en Montauban. De term wordt ook algemener gebruikt voor middeleeuwse, gestichte vestingen. Ook Aigues-Mortes en Elburg worden wel aangeduid met de term bastide, evenals een aantal stadjes in het noorden van Wales, zoals Caemarvon.
LITT. F.R.Hiorns, Town-building in history (1956); R.E.Dickinson, The West European city (1963).
