Braziliaans politicus, *22.4.1901 Piracicaba. Barros, zoon van een grootgrondbezitter, studeerde medicijnen te Rio de Janeiro, Berlijn en Baltimore.
In 1932 nam hij deel aan de opstand in Sao Paulo tegen Vargas, maar later veranderde hij van mening en werd benoemd tot interventor (vertegenwoordiger van de federale regering, benoemd door de president in plaats van de gekozen gouverneur) in de staat Sao Paulo (1938-41). In deze functie deed hij veel voor de verbetering van de sociaal-medische zorg en voor de aanleg van wegen, spoorwegen en kanalen.Na de Tweede Wereldoorlog richtte hij een eigen (conservatieve) partij op, de Partido Social Progressista, ter ondersteuning van zijn persoonlijke politieke ambities. Het was een caudilhopartij met aanhang onder de arbeiders in de grote steden, vooral in São Paulo. Tijdens zijn gouverneurschap (1947-51 en 1963-66) vertoonde de staat van die naam een sterke economische groei. Zijn bestuur was echter niet vrij van corruptie. In 1950, 55 en 60 nam hij deel aan de presidentsverkiezingen. Hij steunde de staatsgreep van het leger in 1964, maar in juni 1966 werd hij afgezet en ging in ballingschap.
Toen president Da Costa e Silva aan het bewind kwam (1967), keerde hij terug. Zijn politieke rol was echter uitgespeeld.
