[Gr. barys, zwaar, klino, doen hellen], bn., aanduiding voor een gelaagdheid van de atmosfeer (of hydrosfeer) waarbij de vlakken van gelijke druk een helling vertonen ten opzichte van de vlakken van gelijke dichtheid.
In natuurlijke omstandigheden is gewoonlijk sprake van een barocliene atmosfeer. In zo’n atmosfeer verandert de wind met de hoogte en kunnen energieomzettingen (b.v. van potentiële naar kinetische energie) plaatsvinden. Storingen zoals depressies kunnen zich in een dergelijke atmosfeer goed ontwikkelen.
