o., een verschijnsel dat zich voordoet bij het magnetiseren van ferromagnetische stoffen zoals ijzer en nikkel.
Brengt men om een staaf van een ferromagnetische stof een spoel aan en magnetiseert men de staaf langzaam, dan blijkt dat het magnetiseren van de staaf niet geleidelijk doch met sprongetjes verloopt.
Dit uit zich door de onregelmatige inductiespanningen die over de uiteinden van de spoel ontstaan. Deze spanningen kan men hoorbaar maken met een versterker en luidspreker. Men hoort een groot aantal afzonderlijke tikken. Men verklaart het barkhauseneffect door aan te nemen dat iedere tik het gevolg is van het gelijktijdig omklappen van de magnetische momenten van alle atomen in een zeker gebiedje. Men heeft gevonden dat in ijzer en nikkel de gebiedjes ongeveer 10-8 cm3 groot zijn. Het barkhauseneffect vormt een bevestiging van het bestaan van weissgebieden in niet-gemagnetiseerde ferromagnetische materialen.
