[Nieuwlat. birretum], v./m. (-ten), oorspronkelijk hoofdbedekking voor de man, eind 15e eeuw in de mode gekomen.
De baret werd vervaardigd uit vilt of wol, was al of niet voorzien van een (eventueel stijve) rand met veelsoortige inkervingen, en was soms met veren versierd. De Spaanse mode maakte de baret kleiner en stijver (toque), bovendien versierd met juwelen en/of een veer. Uit deze baret ontwikkelde zich het hoofddeksel van advocaten, rechters, hoogleraren, predikanten en priesters (bonnet). Voor mannen en vrouwen is in de moderne tijd de slappe ronde muts (baskenmuts) zonder rand nog in de mode. Na de Tweede Wereldoorlog kwam de baret even in de mode; van 1966—67 beleefde de baret voor de tienermode een come-back evenals in 1971—72. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de baret, eerst in het Britse leger, daarna ook in dat van de Europese Geallieerden, het gewone hoofddeksel van de militairen.
