de in 1868 door de Amerikaanse gezant George Bancroft namens de VS met de Noordduitse Bond, Baden, Beieren, Württemberg en Hessen gesloten verdragen inzake de status van emigranten uit het ene land die in het andere land waren genaturaliseerd. Aanleiding was het feit dat emigranten uit de Duitse staten hun oorspronkelijke nationaliteit niet verloren door naturalisatie in de VS, met het gevolg dat zij bij tijdelijke terugkomst in hun land van herkomst werden aangehouden voor het volvoeren van militaire dienstplicht.
De verdragen bepaalden dat het emigratieland de door naturalisatie verkregen nationaliteit van het immigratieland als doorslaggevend moest beschouwen.Vestigde een aldus genaturaliseerd persoon zich echter weer in zijn oude vaderland zonder de bedoeling naar het land van naturalisatie terug te keren, dan werd hij volgens de verdragsregeling geacht zijn door naturalisatie verkregen nationaliteit te hebben verworpen. Soortgelijke verdragen zijn sindsdien door de VS ook met andere Europese en Latijns-Amerikaanse staten gesloten.
