(It.: Baldo degli Ubaldi of dei Baldeschi), Petrus, Italiaans rechtsgeleerde, ca. 1320 Perugia, ♱28.4.1400 Pavia, uit adellijk Perugiaans geslacht. In 1344 behaalde hij de doctorsgraad in de rechtsgeleerdheid in zijn geboortestad, waarna hij in Bologna (tot 1347), Perugia (1347—57, 1364-76, 1379-90), Pisa (1357-58), Florence (1358-64), Padua (1376-79) en Pavia (1390-1400) Romeins recht doceerde.
Baldus was een leerling van Bartolus en na deze de beroemdste vertegenwoordiger van de school van de commentatoren. Naast zijn docentschap heeft Baldus zich grote faam verworven door zijn ‘consilia’ (juridische adviezen) (ca. 2800 in aantal), die hij o.a. aan paus Gregorius XI verstrekte.Door zijn fabelachtige beheersing van het zgn. geleerde recht en zijn praktische ervaring is Baldus in staat geweest de leer van Bartolus en de oudere commentatoren verder uit te werken. Vele nieuwe gebieden, vragen en problemen zijn wellicht het eerst door hem onderzocht. Het wisselrecht en de rechtsgeschiedenis kunnen in Baldus in zekere zin hun grondlegger zien. Daarnaast verrichtte Baldus baanbrekend werk in het internationaal privaatrecht en het straf- en strafprocesrecht. Evenals Bartolus heeft Baldus grote invloed uitgeoefend op de Europese rechtsontwikkeling in de 15e—17e eeuw. Werken: commentaren op de Decretalen (1495), commentaren op het corpus iuris civilis (1515-28), tractaten: De pactis, De vi turbativa, Consilia (1589; 5 boeken).
LITT. F.C.von Savigny, Gesch. des röm. Rechts im Mittelalter VI (1834—50); M.A.Benedetto, Baldus (in: Nuovissimo Digesto Italiano II, 1958).
