(thans: Baia), Romeinse badplaats met heilzame zwavelbronnen, gelegen aan de gelijknamige golf, ten westen van Napels. Baiae begon als een eenvoudige badplaats in de laatrepublikeinse tijd (2e eeuw v.C.) en groeide uit tot geliefde verblijfplaats van diverse Romeinse keizers.
In de loop der tijd werd er een groot keizerlijk complex gebouwd van badhuizen, salons en zuilenhallen dat terrasvormig tegen de helling van de heuvel lag. Het geheel heette ‘de baden van Baiae’ ofschoon er niet alleen badhuizen waren.De zgn. tempel van Mercurius, uit het begin van de keizertijd, is het grootste voorbeeld van Romeinse koepelbouw; hij hoorde bij het keizerlijk paleis en diende als badruimte. De laatste keizer die in Baiae bouwde was Alexander Severus (222—35). In de 5e eeuw werd de plaats verwoest door een aardbeving en is sindsdien verlaten. Door stijging van de zeespiegel ligt nu een gedeelte van het complex onder water. Men heeft er belangrijk beeldhouwwerk en architectuurfragmenten gevonden (thans in het Museo Nazionale te Napels). LITT. A.Maiuri, The Phlegraean fields (1957); A. de Franciscis, Underwater discoveries around the Bay of Naples (in: Archaeology XX, 1967; p.209216).
