[Arab., Twee Zeeën], sjeikdom in de Perzische Golf, 598 km2, 250000 inw. Hoofdstad: Manama.
Het gebied bestaat uit een groep eilanden, waarvan het eiland Bahrein het grootste is. Fysische gesteldheid.De eilanden bereiken nergens een grote hoogte: het hoogste punt is het centrum van het eiland Bahrein, 135 m. Het klimaat is ’s winters koel en ’s zomers warm en vochtig. Er valt weinig regen. De natuurlijke vegetatie is een woestijnvegetatie.
Bevolking. Bijna 90 % van de bevolking bestaat uit Arabieren; verder is er een aantal Indiërs, Pakistaner Iranezen, Britten en Amerikanen. Ruim de helft woont in de steden Manama en Moeharrak. De officiële taal is Arabisch, maar er wordt algemeen Engels gesproken. De islam is de meest beleden godsdienst. Sjiieten en soennieten zijn daarin ongeveer gelijk vertegenwoordigd, maar de soennieten zijn het meest invloedrijk. De medische verzorging is gratis.
Economie. Sinds 1934 produceert Bahrein aardolie. De produktie bedraagt ca. 3,5 mln. t per jaar. Op het eiland Sitra staat een grote aardolieraffinaderij, die ook aanvoer krijgt uit Saoedi-Arabië via een onderzeese pijpleiding. De raffinaderij verwerkt ruim 12 mln. t per jaar. De olie-exploitatie geschiedt door de Bahrein Petroleum Co. (Bapco), die eigendom is van twee Amerikaanse oliemaatschappijen. Nieuwe concessies worden ook aan andere maatschappijen gegeven.
Naar huidige schattingen zullen de oliereserves in 1990 uitgeput zijn. Men hoopt dat een off-shore-boringprogramma nieuwe velden zal opleveren. In de in 1971 voor 35 jaar aan de Imperial Oil verleende concessie is echter tot nu toe niets gevonden. Het aardgas wordt daarentegen steeds belangrijker: de reserve per 1.1.1974 bedroeg 113 mrd. m3. In 1973 bedroeg de produktie 575 mln. m3.
Het nationaal inkomen bestaat voor ruim driekwart uit aardolie-opbrengsten.
In 1971 is een aluminiumfabriek in gebruik genomen als onderdeel van een industrialisatieprogramma. De traditionele industrie omvat botenbouw, pottenbakkerij e.d. De vroegere parelvisserij is achteruitgegaan. Landbouw vindt voornamelijk plaats in de kustvlakte aan de noordkant van het eiland Bahrein, met behulp van water uit artesische bronnen. De belangrijkste produkten zijn vruchten (dadels) en groenten.
De verkeersvoorzieningen zijn in de laatste jaren sterk uitgebreid: havenfaciliteiten (o.a. Mina Soelan, 1962), luchthaven (geschikt voor jumbojets, 1972), bruggen tussen de eilanden enz. Bahrein ontwikkelt zich als steunpunt van internationale verbindingen.
Staatsinrichting. Het staatshoofd is sjeik Isa bin Soelman al-Khalifa, die regeert met een kabinet, waarin ook zijn broer en de troonopvolger sjeik Hamed bin Isa al-Khalifa, zijn opgenomen. Hamed bin Isa is premier. Er is een Nationale Assemblee met 30 gekozen leden, waarin ook de ministerraad zitting heeft.
De munt is de Bahrein Dinar (BD), verdeeld in 1000 fils. 1 VS $ is ongeveer gelijk aan 0,4 BD.
Het onderwijs is gratis. Er is lager, middelbaar en technisch onderwijs.
De defensiemacht omvat 1100 man.
LITT. A.Faroughley, The Bahrain Islands (1951); J.H.D.Belgrave, Welcome to Bahrain (9e dr. 1974).
GESCHIEDENIS.
Bahrein werd in 1507 door de Portugezen bezet. In 1602 werd het Perzisch en in 1862 een Brits protectoraat. Op 14.8.1971 werd Bahrein onafhankelijk. In 1970 had Iran, dat de soevereine rechten over Bahrein opeiste, zich, na een VN-raadpleging van de bevolking van Bahrein, neergelegd bij de komende onafhankelijkheidsverklaring.
Bahrein werd als lid opgenomen in de VN en in de Arabische Liga. Op
15.8.1971 werd een vriendschapsverdrag getekend met Groot-Brittannië. De vm. Britse vlootbasis op Bahrein werd per overeenkomst van 23.12.1971 als thuishaven ter beschikking gesteld van de Amerikaanse vloot.
LITT. F.Adamiyat, Bahrain Islands (1955); J.Marlowe, The Persian Gulf in the 20th century (1962); B.C.Busch, Britain and the Persian Gulf 1894-1914 (1967); J.B.Kelly, Britain and the Persian Gulf 1795-1880 (1968).
